Het was een koude kerstavond en ik zat bij mijn oude schoolvriend thuis, terwijl hij vertelde over zijn aanstaande huwelijk met mijn oude crush. Ik probeerde te glimlachen en te doen alsof het me niet raakte, maar vanbinnen was ik heimelijk verliefd op haar. Ik had altijd gedacht dat ik een kans zou krijgen om haar te laten zien hoeveel ik om haar gaf, maar nu was het te laat.
Ik probeerde mijn jaloezie te verbergen, maar het was moeilijk om te doen alsof ik blij was voor mijn vriend terwijl ik wist dat ik de enige was die echt van haar hield. Ik besloot om me te concentreren op het kerstfeest en te genieten van het gezelschap van mijn vrienden en familie, in plaats van me te laten kwellen door mijn gevoelens voor haar.
Toen de avond vorderde, begon ik me steeds beter te voelen en ik besloot om mijn verdriet opzij te zetten en te genieten van de kerstviering. Maar toen ik mijn oude crush zag, kon ik het niet laten om naar haar te kijken en te denken aan wat had kunnen zijn.
Op dat moment realiseerde ik me dat ik moest accepteren dat ze niet bij mij hoorde en dat ik haar los moest laten. Ik wist dat ik haar gelukkig moest laten worden, ook al betekende dat dat ze niet bij mij was.
Met een pijnlijk hart en tranen in mijn ogen, besloot ik om te genieten van de rest van het kerstfeest en te hopen dat ik ooit de kracht zou vinden om mijn gevoelens voor haar los te laten en verder te gaan met mijn leven. Ik wist dat het niet gemakkelijk zou zijn, maar ik was vastbesloten om mijn verdriet te overwinnen en te gaan voor wat het beste voor mij was.